- عیب بین
کسی که عیب ها و بدی های دیگران را می بیند و آشکار می سازد
معنی عیب بین - جستجوی لغت در جدول جو
- عیب بین(بَ چَ)
عیب بیننده. عیب جوی و نکته سنج و بداندیش. (ناظم الاطباء). بینندۀ زشتیها و بدیها: حکیمی به رمز وانموده است که هیچکس را چشم عیب بین نیست. (تاریخ بیهقی). آدمی هرچند زیرکتر باشد عیب بین تر باشد. (کتاب المعارف).
بر او گر عیب بین چشمی گشاید
به چشمم جز هنر جستن نیاید.
ظهوری (از آنندراج).
ببین به ناوک کج تا تو را شود روشن
که عیبناک شود هرکه عیب بین باشد.
ملانور (از آنندراج)
بر او گر عیب بین چشمی گشاید
به چشمم جز هنر جستن نیاید.
ظهوری (از آنندراج).
ببین به ناوک کج تا تو را شود روشن
که عیبناک شود هرکه عیب بین باشد.
ملانور (از آنندراج)
- عیب بین
نکته سنج و بدانیش
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کسی که به آینده فکر کند، عاقبت اندیش، کسی که پیشامدها و حوادث را پیش از وقوع حدس بزند
(بَ)
لغت نامه دهخدا
آنکه غیب را بیند. بینندۀ غیب و نهان. رجوع به غیب شود:
انبیا را داد حق تنجیم این
غیب را چشمی بباید غیب بین.
مولوی (مثنوی)
انبیا را داد حق تنجیم این
غیب را چشمی بباید غیب بین.
مولوی (مثنوی)
